შესავალი
კინემატოგრაფია კულტურული ცვლილებების და ხელოვნების პროგრესის ასახვას სხვანაირი საშუალებით ვერ ახერხებს. ყოველ ათწლეულმა წარმოშვა მნიშვნელოვანი ფილმები, რომლებმაც ჩამოანს პიროტექნიზმს ინდუსტრიას და საზოგადოებრივ ნორმას. ათწლეულის ტოპ ფილმების ეს შესწავლა აღნიშნა კინემატოგრაფიული ნაწარმოებების მრავალფეროვნება და სიღრმეს, ამოვლენენ როგორ თითოეულის კონკრეტული გავლენა უკვე მიაწვდია სასიამოვნო კინოში.
ოქროს ვეზე: 1950-იანი წლების სიმბოლოები
1950-იანებმა წარმოადგინეს უამრავი სიმბოლური ფილმი, ფილმის უკნ倍投თვისა და ეპიკური დრამების სტრუქტურა. ფილმები, როგორიცაა ‘Singin’ in the Rain’ და ‘Vertigo,’ წარმოიშვა ინოვაციური სახელოსტრების და ვიზუალური ხელოვნების გადამუშავებით. ლეგენდარული რეჟისორები, როგორიცაა ალფრედ ჰიჩკოკი, გვთავაზობდნენ საზღვრების გასატაცებლად, ქმნიან ასევე აღიარებით პატარახატების გარშემო ნაწარმოების შთამომავალ კინემატოგრაფიული ბრჭყალა. ეს ათწლეული უცნობი მოვლენას ურცევს მუსიკალური და ფსიქოლოგიური ტრილერებით, რომლის სცენებზე მომავალი კინემატოგრაფიული ტექნიკა.
1950-იანმა მიაწვდია ძლიერი საფუძველი, როგორც კინემატოგრაფიული სამყარომ გადასცა უკონტროლური და იქნევმენტალური პერფომანსებისთვის 1960-იანებში.
რევოლუციური მხდველობები: 1960-იანი წლების კინემატოგრაფიული მარგალიტები
1960-იანი წლების მძიმედ მხდველობებმა გამოსახა ‘ახალი ჰოლივუდი’ მოძრაობა, რომელიც დაეხმარა ფილმებს, პიროტექნიკური კინემატოგრაფია და ვიზუალური ტექნიკების გარდასახვასთან. რეჟისორები მოსალარებნენ შემუშავების გამოცდილი ტექნიკებს და ვიზუალური ტექნიკების გარდასახვეთ ‘Psycho’ და ‘Lawrence of Arabia.’ ფილმები წარმოადგენდენ სოციალურ საკითხებს და წინააღმდეგი კულტურა, აჟობენ უფრო introspective და პირადი სახელოსტრები, რომელიც დინამიური საზოგადოებრივი გადაარქვე გადააფორმებდნენ.
ეს ხელოვანი თავისუფლება ვრცელდებოდა 1970-იან წლებში, რომლის გარშემო გაგრძელება ხელსაყრელი შედეგები გააყრომები.
სიმბოლური ამბები: 1970-იანი წლების მძიმედაკრები და დამოუკიდებელი ფილმები
1970-იანები წარმოადგინეს კინემატოგრაფიული ტექნოლოგიების მნიშვნელოვან განვითარებას და სახელოსტრების ინოვაციას. დიდი წარმატების ფილმებიდან, როგორიცაა ‘Star Wars,’ საპატებით ‘Taxi Driver,’ ამ პერიოდის განმასხვავებელი ნიშანი გახდა მძიმედაკრები და დამოუკიდებელი კინემატოგრაფია. რეჟისორები, როგორიცაა სტივენ სპილბერგი, ეათომებდენ აღკერპადობას მისაყვანნი და აუტორები, როგორიცაა მარტინ სკორსეზე მომლოცონი პიროვნებათა მტვერასტრეტების სიმძიმედებით. ეს ათწლეული წარმოადგენდა კომერციულ მიმზიდვარობას და ხელოვნური ქმედების ბალანსს, აწარმოება მიმართულებას კინემატოგრაფიული ინდუსტრიაში.
1970-იანი წლების უკლეებში, 1980-იანმა გააგრძელა ჟანრული მრავალფეროვნების და პოპულარიზაციის გზები.
განსაზღვრითი მომენტები: 1980-იანი წლების სიმბოლური ფილმები
1980-იანი წლები გამოცხადდნენ სპექტაკულით და გასართობთან, ფილმები, როგორიცაა ‘E.T. the Extra-Terrestrial’ და ‘The Shining’ გვიყვნენ. მძიმედაკრები წარმოშობდნენ, წარმატებული აქცენტები სპეციალურ ეფექტებზე და გრანდიოზური მარკეტინგი თითი. რეჟისორები, როგორიცაა სტენლი კუბრიკი, მიაწვდიდნენ საშინელებას ფსიქოლოგიური სიღრმით, ხოლო სპილბერგმა აღმოაჩინად ვიზუალურად დამახინჯებული დაწვრილებები, რომლებიც აუქმებდნენ საფეხურებს და გამოქვირდა გზავს. ეს ათწლეული იყო გარდასაწყვეტი სანახოხელი კინემატოგრაფიის გადატრიალების ფორმისთვის.
1990-იან წლების აღწერას მომლოცონი რეჟისორებმა ახალ ხმებზე და ვიბრანიზე, შემდგარი კინემატოგრაფული ღრტებები კიდევ.
ინოვაცია და დრამა: 1990-იანი წლების ყველაზე უცხორი
1990-იანი წლები წარმოადგენდნენ შთამომავლობა და იღბოვურზე ფერწერის მრავალი წარმატებული და გავლანიშნასი დამოუკიდებელი პროდუქციები. რეჟისორებმა აქვთოვანებული ქვენტინ ტარანტინო აღმოუჩნდა ახალი, მკვეთრად დიალოგები ფილმებით, როგორიცაა ‘Pulp Fiction,’ ხოლო ანიმაცია ზრდობდა Disney-ის ‘The Lion King.’ რეჟისორები ითხოვდენ მრავალფეროვან ჟანრებს და თემებს, მარამ განუჭირდაპლებენ და მაყურებელებს მორჯავებოდნენ. ამ პერიოდის ნახვრეგული ყოფნა ჟღერადზე გასვლების, რომელიც ტექნოლოგიური განვითარების და ხელოვნური თავისუფლების გააყარებებს.
ამ ელემენტებზე წარმოაწვდოლენ, 2000-იანებმა გადავარდა ფართო ტექნოლოგიურ ზრდასთან ერთად კომპლექციის გამოწვლებებში.
ახალი ტექნოლოგიის დასვენება: 2000-იანი წლების პიონერების
დიგიტალური ტექნოლოგია გავლენ წარმოადგენს კინემატოგრაფიის 2000-იან წლებში, CGI-ით და დიგიტალური ეფექტებით შემოწმებული სახელოსტრებებში. რეჟისორები, როგორიცაა პიტერ ჯეკსონი, წარმოაწობდნენ ფანტაზიას ეპიკურ გზავნებაში, როგორიცაა ‘The Lord of the Rings.’ მიმალვერვით, სუპერჰერო ჟანრი, ისეთ ფილმები, როგორიცაა ‘The Dark Knight,’ წარმოშობდნენ სახელოსტრების სიფრთხილის და კინემატოგრაფიული განხორციელების გრანდიოზულივლა. ტექნოლოგია განვითარებდა, შეუწყობდა რეჟისორებს გარემოს გარეშე სპექტაკულური ვიზუალიზაციის მაღალ აფხატურებულ საფეხურებზე, მაყურებლებს გააყჯდომებდენ გამომწვევი პრობლემებით.
2000-იან წლებში ძლიერი ტექნოლოგიური სათვერიც კინოთვის გაიხსენა ცოტვეთი ხმების და ოფიციალური სათვევრები.
თანამედროვე საოცრებები: 2010-იანი წლების გავლენეული
2010-იანი წლების პერიოდში კინოს ხედები მაქსიმალურა მრავალფეროვნებით და წარმომადგენლობით. ფილმები, როგორიცაა ‘Moonlight’ და ‘Parasite,’ მოტყდა ბარიერებს, მიიღეს კრიტიკული შემოქმედება და წარმოდგენას გლობალური რქები სქელში. რეჟისორებმა გაუბედა მსხვერპლულად ადამიანის გამოგიტრიალებებს, წარმოშობდნენ მძიმე ფილმებით, რომლებიც მიაწვდებოდა მსოფლიოს გარშემო. ეს ათწლეული ხედავდა კინოს შესაძლებლობას, გააწყვეტოს გეოგრაფიული საზღვრები და მიაწვდოს მაყურებლებს უნივერსალური თემების საფუძვლებზე.
დასკვნა
ტოპ ფილმების შესწავლა აისახება კინემატოგრაფიის გამუდმებული გავლენა საზოგადოებას და კულტურაზე. 1950-იანიდან მელოდრამამდე 2010-იანების სარკაშებს აღწერს ამ ფილმები როგორმöhnავებს, არამიანი კულტურული გადასაწყვეტი გახდა. რეჟისორებმა სახაზწრტით გადმოსახლეს შემოქმენითი და ინოვაციური, კინოს ისაჩუიივე, მიურულოაკვაზე დაბრუნო თქმეს.
ხშირად დასმული კითხვები
რა ქმნის ფილმს მის დეკადაში იკონურად?
ფილმები ხდება იკონური, როდესაც მათი დროის არსს გადმოსცემენ უნიკალური თხრობის, დასამახსოვრებელი რეგალი და კულტურულად მდგრადი ზემოქმედების მეშვეობით.
როგორ იმოქმედა ციფრულმა ტექნოლოგიამ ფილმებზე დეკადების განმავლობაში?
ციფრულმა ტექნოლოგიამ ფილმების შექმნა რევოლუცია მოახდინა, რაც უზრუნველყოფს დახვეწილ ვიზუალურ ეფექტებს, რედაქტირების ტექნიკებს და სამოცოვანთო შესაძლებლობების გაფართოებას.
არსებობს ფილმები, რომლებიც განსაზღვრავენ დეკადებს შორის გარდამავალ პერიოდებს?
გარდამავალი ფილმები მოქმედებენ, როგორც კულტურული ინდიკატორები, ხაზგასმით ცვლილებებს თხრობის სტილებსა და ტექნოლოგიაში, რაც ასრულებს ერთი დროების დასასრულს და ახლებური მხატვრული მოძრაობების დასადგენი პერიოდის დასაწყისს.